Het nieuwste nummer van Tijdschrift voor Slavische Literatuur (nr. 79, mei 2018), besteedt, net als het vorige, ruime aandacht aan vertaaldebuten. Hoewel ik momenteel nog in het geboortekanaal der literaire vertalers verblijf, en zelfs terug naar de baarmoeder lijk te worden gezogen, werd met zachte hand een rukje aan mijn mouw gegeven om een bijdrage te schrijven over mijn eerste literaire vertaling.
Ik ben er met plezier op ingegaan, want dat was een goede gelegenheid om in het reine te komen met het verleden: ik heb het over onkoosjere praktijken, gênante steekjes die ik heb laten vallen bij het vertalen van Poesjkin en Dovlatov en over hervertaling van Kirill Medvedev na diefstal.
De titel van het stukje is “Mijn eerste vertalershonorarium” geworden. Dat is een knipoogje naar het geniale korte verhaal “Mijn eerste honorarium” van Isaak Babel, maar daar heeft het verder weinig of niets mee te maken. Ik geloof dat Tijdschrift voor Slavische Literatuur het hele nummer binnenkort ter beschikking stelt op zijn website.
Van Poesjkin tot Poetin en snel terug 