Gisterenavond mocht ik in gesprek treden met Aai Prins over haar vertalingen van klassieke en iets minder klassieke Russische literatuur. We hadden het over hervertalingen, duovertalingen, knuffel-Vlamingen, geboortebewijzen, en een tussen duim- en wijsvinger geknelde vinger, en ik stelde ook een woke vraag.
Dit interview werd georganiseerd door het Centrum voor Russische Studies in samenwerking met de Master Literair Vertalen van de KU Leuven. Je kan het hierboven (her)bekijken (de kwaliteit van het geluid overtreft die van het beeld, maar wie zich daaraan stoort is een kniesoor).
Van Poesjkin tot Poetin en snel terug 